Redan ett år i Sverige

Wat vliegt de tijd. Alweer een jaar in Zweden. Morgen precies een jaar geleden stapte ik bij pap en mam in de auto om voor een paar maanden naar Zweden te gaan, totdat ik Nederland een baan had gevonden. Jullie kennen allemaal het verhaal over het meisje wat weer terug zou gaan? ze ging niet! Ik heb nu ook een leven in Zweden. Hoe ziet die er nu uit? ik maak een korte balans op (voor zover het kort blijft bij mij). Om te beginnen het werk: ik ben gewoon in opleiding tot huisarts!!! Elke dinsdagmiddag heb ik onderwijs en ben daar al weer een half jaar mee bezig. Ik heb mijn eigen spreekkamer samen met Yulia, een arts uit Rusland. Ik ben verantwoordelijk voor Sigghusberg, een bejaardencentrum voor mensen met dementie. Ik ga daar elke donderdagochtend naar toe om een ronde te lopen met 'mijn' verpleegkundigen. Daarnaast maak ik de schema's voor de artsen. Ik vind het nog steeds erg leuk om op deze praktijk te werken!! Mijn taalniveau ligt ondertussen op C1 niveau, en dat is zeker niet onaardig (al zeg ik het zelf).
Maar mijn vrije tijd is voor jullie misschien nog meer interressant. Vorig jaar kende ik alleen mensen van het werk. Dankzij het koor en de kerk zijn daar aardig wat mensen bijgekomen. Elke dinsdag avond zing ik bij het koor, op dit moment zijn we bezig met het requem van Gabriel Faurre, maar we zingen van alles. In het begin had ik geen idee wat Emma bedoelde met vi börjar på takt 10, en moest Annelie alles voor me verklaren. Maar nu zing ik zelfs de zweedse volksliedjes die we gebruiken om in te zingen uit mijn hoofd mee! Ondanks dat ik nu niet meer op de folkshögskola woon, maar midden in de stad, ben ik Lissbeth en Gudrun niet vergeten. Eens in de zoveel tijd eten we samen en drinken we een glaasje wijn ( of 2, of nouja een fles met z'n drieen). Ik heb ze kennis laten maken met rookworst en gourmetten. Daarnaast ben ik gewoon al peettante van Liv. In plaats van een familie te verliezen in Nederland, heb ik er in Zweden gewoon een bij. Jonne, David en de kids vangen me op als het nodig is (op dit moment vrij letterlijk) en ik help hen waar ik kan. Ik voel me kind aan huis daar!

Natuurlijk is het niet alleen maar leuk en goed hier. Ik mis Nederland best wel. Ik heb wat tegenslagen met mijn gezondheid en heb het zweedse ziekenhuis nu ook van de andere kant iets te goed leren kennen. Gelukkig heb ik nu steun vanuit 2 landen :P. In de zomer is de hele familie bij mij op bezoek geweest. Het is fijn dat ze weten waar ik het over heb nu. En hoe leuk is het als je grote kleine neefjes kunnen zeggen hoe ze heten in het Zweeds. Hur heter du? Jag heter Luuk/Sjoerd. En nog leuker hoe ze mijn buurhondje kunnen laten stoppen met blaffen (Lycka tyst!) Kortom ik ben heel gelukkig in Zweden. Dat moet ook wel want de komende 4,5 jaar zit ik hier nog wel. Wat ik daarna doe? dat zien we nog wel!