mina första patienter i Sverige

hej,

Ik ga jullie niet telkens stalken, maar dit wilde ik graag met jullie delen. Vooral omdat ik anders iedereen apart blijf appen, en ik heb nu eenmaal maar beperkt internet, dus bij deze...
Ik heb gewoon al mijn eerste patiënten gezien hier in Zweden. Niet dat ik nu zo goed ben in het zweeds, dat heb ik ondertussen wel uit mijn hoofd gezet, maar toch. Ik zal even bij het begin beginnen.

Afgelopen maandag om 8 uur begon mijn eerste stagedag. Ik begon met 1-0 achterstand na een zeer slechte nacht omdat mijn huisgenoot toch plotseling al een dag eerder kwam en ik naar mijn ouders kamer ben verhuisd, midden in de nacht. Maar met frisse moed stond ik al veel te vroeg bij Jasper, zodat we samen naar de vårdcentral (huisartsenpraktijk) konden fietsen. Daar was ik maar wat blij mee, want ze begonnen direct in het zweeds tegen me aan te praten, daar ging mijn laatste sprankje hoop dat ik zweeds kon (waarom toch die taalcursus??). Direct door naar de overdracht waar 20 gezichten mij aankeken. Ik keek Jasper aan 'moet ik nu iedereen een handje geven'. Jasper gaf alleen geen reactie, dus ben ik de hele kamer rond gegaan. achteraf was dat niet geheel normaal, maar werd het gelukkig wel gewaardeerd. Daarna kreeg ik een rondleiding door Stefan, een hele aardige arts van middelbare leeftijd, tevens mijn opleider. Hij gaf me de rondleiding in het zweeds om er langzaam in te komen. hij deed dit dan ook erg rustig en toen kreeg ik gelukkig weer hoop dat het goed zou komen met mijn taal. Op het eind van de rondleiding kreeg ik mijn nieuwe uniform. Een combinatie tussen een witte broek en een operatieshirt. Ook werd mijn werkplek gewezen, ik zit op dezelfde kamer als Jasper, zodat ik de taal beter kan leren en hij me kan helpen!! Ik heb de hele dag met verschillende artsen mee kunnen kijken en dat was leuk. Aan het eind van de dag was ik wel doodmoe en konden mijn ouders me echt alles wijsmaken. Mijn ouders zijn ondertussen naar de jeugdherberg vertrokken en mijn huisgenootje is overal maar niet thuis, dus ik heb het huis voor mij alleen.
De tweede dag was jasper naar utbildning (onderwijs). Dus moest ik het helemaal in het zweeds gaan doen. ondertussen versta ik het gelukkig in grote lijnen. Toen ze echter tijdens de overdracht zeiden dat ik de patient van Jasper over zou nemen, schrok ik wel even en dacht dat ik het vast niet goed had verstaan. Maar toen ik de tidbok (agenda) opende zag ik inderdaad een patient staan (ik had het dus toch goed verstaan oeps). snel via Google Translate de passende vragen voorbereiden. De patient was erg behulpzaam en samen kwamen we er prima uit, dat gaf een goed gevoel. Toen ik klaar was stond er alleen nog een patiënt op mijn tidbok, dus begon het verhaal van voor af aan. helaas kwam deze patient niet met de klacht wat genoteerd stond en was ze dusdanig op leeftijd dat ik ook niet stiekem engelse woorden kon gebruiken, dus werd het improviseren. Ook hier kwam ik uiteindelijk wel goed uit!. nu zie ik elke dag ongeveer 2 patienten alleen, en de rest kijk ik mee (max 6 patienten op een dag haha).

Oja wat betreft eten word ik volledig uitgelachen, knäckebröd is toch geen lunch? ze eten hier in de middag warm. daarom werd ik gisteren getrakteerd door Stefan en vandaag hadden we een läkrmedelslunch (lunch van de farmaceutische industrie), ook een complete warme maaltijd. Om te zorgen dat ik hier niet tonnetje rond vandaan kom heb ik vanavond dus maar aan de knäckebröd gezeten met een kopje soep, wel lekker makkelijk.

Nou dat was het weer voor nu, vanaf nu zullen de dagen er redelijk hetzelfde uitzien, maar als ik weer wat leuks te melden heb, zien jullie het wel verschijnen!!

kram,

Marloes